De natuur van Muro de Alcoy: tussen gebergte en valleien
Wie de stad Muro de Alcoy nadert, merkt het meteen: de lucht wordt schoner, de horizon ruimer, en de kleuren van het landschap schakelen moeiteloos tussen zilvergroen, roestbruin en krijtwit. Deze plaats, verscholen in het binnenland van de provincie Alicante, ligt als het ware ingebed tussen enkele van de meest indrukwekkende natuurgebieden van de regio. Het is een plek waar je ’s ochtends wakker wordt met het geluid van koekoeken, waar de bergwinden door velden van lavendel suizen, en waar eeuwenoude steeneiken hun wortels stevig in de kalkrijke bodem hebben geplant.
Parque Natural de la Sierra de Mariola
Ten noorden van Muro de Alcoy rijzen de heuvels van het Parque Natural de la Sierra de Mariola op. Dit beschermde natuurgebied, dat zich uitstrekt over meer dan 16.000 hectare, is een botanisch juweel dat beroemd is om zijn geneeskrachtige kruiden. Rozemarijn, tijm, lavendel, kamille en salie groeien hier in het wild en kleuren de hellingen in het voorjaar met paarse en gele schakeringen.
Eeuwen geleden werden deze planten al verzameld door monniken en herboristen, die ze verwerkten in zalven, oliën en drankjes. Vandaag de dag trekken natuurliefhebbers, wandelaars en rustzoekers naar dit gebergte om de weldadige geur van het Mediterrane woud in te ademen.
Flora: bomen, struiken en bloesem
In en rond Muro de Alcoy tref je een brede variëteit aan bomen en struiken. De quercus ilex, oftewel de steeneik, is alomtegenwoordig en vormt samen met de pijnboom de ruggengraat van het lokale ecosysteem. Daarnaast vind je hier amandelbomen die in februari het landschap veranderen in een zee van witte en roze bloesem, en olijfbomen die met hun grillige stammen verhalen vertellen van generaties landbouwers.
In lagere delen van de vallei zijn het vooral vijgenbomen, johannesbroodbomen en granaatappels die de akkers en boomgaarden sieren. Mediterraan struikgewas zoals mastiekstruiken, brem, venkel en espartogras domineert de drogere hellingen. In schaduwrijke zones tref je ook varens en wilde cyclamen aan, die zich voorzichtig tussen de rotsen nestelen.
Fauna: van gier tot genetkat
Het gebied rond Muro de Alcoy is niet alleen een paradijs voor planten, maar ook een toevluchtsoord voor tal van dieren. In de lucht zweven regelmatig vale gieren en steenarenden, die hun nesten bouwen in de kliffen van de Sierra de Mariola. Haviken en buizerds jagen op kleine zoogdieren, terwijl de mysterieuze nachtzwaluw in de schemering insecten vangt.
Op de rotsige hellingen spot je de lenige Spaanse steenbok, die met indrukwekkende horens moeiteloos over de rotsen balanceert. In de bossen scharrelen wilde zwijnen, eekhoorns, egelachtigen en zeldzamere soorten zoals genetten, katachtige nachtdieren die zich zelden laten zien.
Vogels en vlinders: kleurrijke bezoekers
Voor vogelliefhebbers is Muro de Alcoy een ware hotspot. Naast de roofvogels zijn het zangvogels zoals de merel, grasmus, tjiftjaf en de opvallende bijeneter die het landschap tot leven brengen met hun gezang en kleuren.
Vlinders voelen zich hier net zo thuis. De koninginnenpage, citroenvlinder en kleine vos zijn vaak te zien tussen de bloemen, terwijl bijen zich te goed doen aan de nectar van de kruidenvelden.
Wandelen en uitzichtpunten
De natuur rondom Muro de Alcoy nodigt uit tot ontdekking. Een van de populairste routes is de wandeling naar de Alto de Montcabrer, het hoogste punt van de Sierra de Mariola. Deze tocht voert je langs dennenbossen, open kalkvlaktes en verlaten hutten. Vanaf de top zie je bij helder weer zelfs de Middellandse Zee liggen.
Dichter bij het dorp kun je het Via Verde del Serpis volgen – een oude spoorlijn die is omgevormd tot wandel- en fietspad. Deze route slingert zich door tunnels, langs rivieren en door glooiende valleien. Een andere geliefde route is de Ruta de la Cova Bolumini, naar een grot met sporen van prehistorische bewoning.
Leven in harmonie met de natuur
Wat Muro de Alcoy zo bijzonder maakt, is de vanzelfsprekende aanwezigheid van natuur in het dagelijks leven. Hier is wandelen geen hobby, maar traditie. Kruiden plukken gebeurt niet uit luxe, maar uit gewoonte. En de bergen zijn geen decorstukken, maar vertrouwde buren. In deze streek gaat het leven op het ritme van zonlicht, seizoenen en het ruisen van de wind in de toppen van de pijnbomen.