Tussen Moorse wortels en moderne wedergeboorte
Wie vandaag door de straten van Redován wandelt – tussen het wit van de gevels, het gerinkel van kopjes op een terras en het zachte echoën van voetstappen op het plein – voelt een onderlaag van verleden. Niet luid of opdringerig, maar stevig, als het fundament onder een huis. De geschiedenis van Redován is niet geschreven in gouden letters, maar in steen, arbeid en overlevering. Het is het verhaal van een dorp dat zich vormde op het ritme van strijd, geloof, landbouw en gemeenschap.
Van islamitische nederzetting tot christelijke herovering
De wortels van Redován gaan diep terug in de tijd. Al in de islamitische periode bevond zich hier een nederzetting, strategisch gelegen aan de voet van de berg en in de nabijheid van vruchtbaar land. Het dorp droeg mogelijk een Arabische naam, en maakte deel uit van een netwerk van kleine gemeenschappen die de Vega Baja bevolkten. Er zijn aanwijzingen dat de irrigatiesystemen en de terrassen van Redován hun oorsprong vinden in deze tijd, aangelegd door de moren die het landschap tot in detail leerden beheersen.
In de 13e eeuw, tijdens de Reconquista, kwam het gebied in christelijke handen. De koning van Castilië, Alfonso X, heroverde Orihuela en haar omliggende dorpen, waaronder Redován. Vanaf dat moment begon een langzame transformatie: moskeeën maakten plaats voor kerken, de bevolking werd deels bekeerd, deels verdreven, en het dorp werd opgenomen in het christelijke koninkrijk.
Toch bleef de Moorse invloed voelbaar in de structuur van het dorp, de landbouwtechnieken en het dagelijks leven.
Een feodale erfenis en religieuze verankering
In de eeuwen die volgden werd Redován opgenomen in het feodale systeem van de Spaanse kroon. Het land werd verdeeld onder adellijke families, kerkelijke ordes en rijke stedelijke heren. De boeren van het dorp werkten op het land van anderen en leefden vaak onder zware belastingdruk. Toch ontwikkelde zich een sterke dorpsgemeenschap, gebaseerd op wederzijdse hulp, religie en rituelen die het leven structuur gaven.
De bouw van de Iglesia de San Miguel Arcángel – het huidige religieuze hart van Redován – in de 18e eeuw was een belangrijk moment. Niet alleen werd hiermee een zichtbaar symbool van de christelijke identiteit neergezet, het versterkte ook de onderlinge verbondenheid van de gemeenschap. De beschermheilige San Miguel werd een symbool van kracht en bescherming tegen zowel aardse als bovennatuurlijke bedreigingen. Tot op de dag van vandaag is het feest ter ere van San Miguel een van de hoogtepunten van het dorpsleven.
Van landbouwdorp naar modernisering
Tot ver in de 20e eeuw bleef Redován een typisch landbouwdorp, waarbij de meeste inwoners afhankelijk waren van de teelt van citrusvruchten, groenten en granen. De ligging in de vruchtbare vlakte van de Segura-rivier gaf het dorp toegang tot water, maar maakte het ook kwetsbaar voor overstromingen en droogte. Het werk op het land was zwaar, het leven sober, maar gemeenschapszin en familiebanden waren sterk.
De Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) liet ook in Redován zijn sporen na. Families werden verdeeld, spanningen laaiden op, en de armoede die volgde op de oorlogsjaren drukte zwaar op de regio. Toch wisten de inwoners zich staande te houden – deels dankzij hun hechte sociale structuur, deels door een sterke verbondenheid met het land en de kerk.
Wederopbouw en nieuwe identiteit
In de tweede helft van de 20e eeuw begon Redován zich voorzichtig open te stellen voor modernisering. Onder invloed van migratie naar de kust en naar het buitenland – vooral naar Frankrijk, Duitsland en Zwitserland – stroomden nieuwe inkomsten het dorp binnen. Met het geld van gastarbeiders werden huizen gerenoveerd, nieuwe wijken gebouwd, en de infrastructuur verbeterd. Het dorp groeide langzaam, maar met behoud van zijn karakter.
Vanaf de jaren ’80 kreeg Redován een meer uitgesproken eigen bestuur en identiteit. Gemeentelijke investeringen in onderwijs, sport en cultuur gaven het dorp een nieuwe adem. De komst van kleine industrie, winkels en dienstverlenende bedrijven bracht werkgelegenheid, en maakte het dorp minder afhankelijk van landbouw alleen.
Een verleden dat niet vergeten wil worden
Vandaag is Redován een levendige, zelfstandige gemeente met een open blik, maar ook een diepgeworteld gevoel voor traditie. In de smalle straatjes van het oude centrum, op het plein voor de kerk en in de verhalen van de ouderen op het bankje onder de plataan, hoor je nog steeds echo’s van het verleden. De familieverhalen, de legendes van de berg, de rituelen rond San Miguel – ze leven voort, van generatie op generatie.
En zo blijft Redován trouw aan wat haar groot maakte: geen grootsheid in macht of pracht, maar in volharding, verbondenheid en het vermogen om zichzelf steeds opnieuw te vinden, zonder haar oorsprong te verloochenen.