Waar de bergen ademen en vlaktes bloeien
Redován ligt als een beschermde schakel tussen twee werelden: aan de ene kant de vruchtbare vlaktes van de Vega Baja, met hun eindeloze rijen citrusbomen, artisjokken en bloeiende granaatappels. Aan de andere kant de imposante rotswanden van de Sierra de Callosa, een bergketen die als een natuurlijke muur oprijst achter het dorp, grillig en indrukwekkend. Hier is de natuur geen achtergrond, maar een constante aanwezigheid – in de geur van rozemarijn, het geritsel van wind door pijnbomen en het silhouet van een roofvogel boven de helling.
Sierra de Callosa: ruig, steil en verrassend groen
De Sierra de Callosa is een gebergte van kalksteenformaties, abrupte hoogteverschillen en diepe ravijnen. Het ligt letterlijk in de achtertuin van Redován en vormt een van de meest karaktervolle natuurlijke grenzen in de regio. Hoewel de bergen op het eerste gezicht droog en rotsachtig lijken, verbergt zich hier een verbazingwekkende diversiteit aan leven.
Op de lagere hellingen groeien johannesbroodbomen, olijfbomen en amandelbomen, vaak half verwilderd en omgeven door muurtjes van drooggestapeld steen. Hogerop nemen Aleppo-dennen, mastiekstruiken en espartogras het over – planten die zich hebben aangepast aan de zon, de wind en de schaarse regenval. In de lente bloeien wilde lavendel, rozemarijn en papaver in de open stukken tussen de struiken, waardoor de berghelling verandert in een tapijt van kleuren en geuren.
Dieren in de schaduw van de berg
In deze ogenschijnlijk stille omgeving leeft een verrassend rijk dierenrijk. Torenvalken en buizerds cirkelen boven de kliffen, speurend naar prooi, terwijl zwaluwen hun nesten bouwen in de spleten van steile rotswanden. In de vroege ochtend kun je het klagende geluid van de hop horen, of het nerveuze gefluit van de grasmus tussen de struiken.
Op de bodem scharrelen egels, konijnen en – in de meer beschutte delen – de vos en de zeldzame genetkat. Tussen de stenen zonnen zich muurhagedissen en soms kruist een trage slang je pad, meestal een ongevaarlijke culebra de escalera, een trapslang. Wie stil is en geduld heeft, kan zelfs de Spaanse steenbok spotten op de hoger gelegen plateaus – sierlijk, schuw en volmaakt in balans met het rotsachtige terrein.
Wandelen met uitzicht en geur
De bergen rond Redován zijn rijk aan wandelpaden, van eenvoudige bospaadjes tot uitdagende bergtochten. Een van de bekendste routes is de PR-CV 54, die vanaf de rand van het dorp omhoog slingert richting de top van de Pico del Águila. Deze wandeling van ongeveer 7 kilometer (heen en terug) biedt niet alleen fysieke uitdaging, maar ook panoramische uitzichten over de Vega Baja, de kustlijn van Guardamar en op heldere dagen zelfs de contouren van de Mar Menor in Murcia.
Onderweg passeer je oude refugios – eenvoudige stenen schuilplaatsen –, kruisbeelden, uitzichtpunten en plekken waar je in de schaduw kunt rusten en genieten van het uitzicht. Er zijn ook kortere, kindvriendelijke routes langs de voet van de berg, met educatieve panelen over de lokale flora en fauna.
De vallei van de Vega Baja: vruchtbaarheid in overvloed
Ten zuiden van Redován opent zich de uitgestrekte vlakte van de Vega Baja, een van de meest vruchtbare gebieden van de provincie Alicante. Dankzij eeuwenoude irrigatiesystemen – deels nog van Moorse oorsprong – stroomt het water van de Segura-rivier via acequias (kanaaltjes) naar de velden. Hier groeien sinaasappels, citroenen, artisjokken, granaatappels, sla, kool en talloze andere gewassen in een landschap dat met de seizoenen mee verandert van kleur en geur.
Langs de velden zie je reigers, ooievaars en kleine zilverreigers, die foerageren in de natte stukken. In de verte klinkt het geklepper van een irrigatiepomp, en op het onverharde pad komt een boer op een brommertje voorbij met verse groenten in de kist achterop. Dit is het werkende landschap, waar mens en natuur al eeuwenlang in symbiose leven.
Rust, ritme en herademing 
De natuur rond Redován nodigt uit tot meer dan alleen activiteit. Het is een omgeving die je meeneemt in een ander tempo – waar het ochtendlicht tussen de olijfbomen valt als in een schilderij, waar de wind je zintuigen opent en waar elke stap in de bergen voelt als een stap naar binnen, naar stilte. Hier hoef je niet veel te doen om veel te voelen.
Voor bewoners en bezoekers is dit landschap meer dan een decor: het is troost, inspiratie en uitnodiging tegelijk. De bergen geven beschutting, de velden voeden, en het licht... dat verandert elk uur, maar laat het dorp en zijn omgeving altijd in hun mooiste kleuren zien.