De natuur rond Pedreguer: een mozaïek van berg, vallei en mediterrane geur
Pedreguer ligt op een plek waar de natuur zich in lagen uitvouwt: van glooiende citrusgaarden tot ruige bergtoppen, van stille bossen tot rotsige ravijnen die verhalen fluisteren van eeuwenoude paden. De ligging aan de voet van de Sierra de la Sella, vlak bij het imposante massief van de Montgó, maakt van Pedreguer een dorp dat omsloten wordt door levend landschap. Geen landschap dat toekijkt vanop afstand, maar één dat zich met je bemoeit. Je voelt het in de lucht, ruikt het in de middagzon, en hoort het in de zang van vogels bij dageraad.
De Montgó: hoeder van biodiversiteit
Slechts enkele kilometers ten oosten van Pedreguer ligt het Natuurpark Montgó, een van de meest indrukwekkende en ecologisch rijke gebieden van de provincie Alicante. Met zijn 753 meter hoge kalksteenmassa is de Montgó zichtbaar tot ver in het binnenland. Van dichtbij onthult hij zijn geheimen pas echt: steile rotswanden vol spleten en grotten, eeuwenoude bomen, velden vol aromatische planten, en paden die de bergen inkruisen als aderen in een oud lichaam.
Hier groeit een ongekende diversiteit aan flora. Rozemarijn, lavendel, tijm en mastiekstruiken bedekken de lagere hellingen en verspreiden hun geur wanneer je erlangs strijkt. Tussen de kalkstenen richels groeien zeldzamere soorten zoals jeneverbes, medlar en zelfs wilde orchideeën.
Bovenop vind je de typische Aleppo-den en her en der de robuuste carobboom, die met zijn dikke stam en donkere peulen het dorre landschap in stand lijkt te houden.
Dieren in stilte en schaduw
De fauna van het gebied is even rijk als verrassend. Torenvalken, slangenarenden en steenarenden zweven hoog boven de toppen, terwijl in de schaduw van de struiken vossen, everzwijnen en de schuwe genetkat hun schuilplaatsen hebben. Ook de Spaanse steenbok is teruggekeerd in het gebied, vooral zichtbaar in de vroege ochtenduren of bij zonsondergang, wanneer ze behendig over rotsen klimmen.
Kikkers en salamanders vinden hun toevlucht in de vochtige hoeken van de berg, vooral in het voorjaar, wanneer tijdelijke beekjes uit het gesteente sijpelen. In de bomen hoor je de roep van de hop, en op warme dagen vult het geluid van cicaden het landschap met een haast hypnotiserende klank.
De heuvels van La Sella: stilte en uitzicht
Ten westen van Pedreguer reiken de heuvels van La Sella omhoog, een rustiger en toegankelijker landschap dan de grillige Montgó, maar niet minder bijzonder. Hier lopen talloze senderos – wandelpaden – door loofbos, open veld en langs verlaten masías. De uitzichten over de vlakte van de Marina Alta zijn adembenemend, vooral bij het gouden licht van de namiddagzon.
Deze heuvels zijn bij uitstek geschikt voor rustige wandelingen, trailrunning of fietstochten. De begroeiing is typisch mediterraan: cistusrozen, gaspeldoorn, venkel en wilde artisjok sieren het landschap in lente en vroege zomer. Kleine veldmuizen, vlinders, hagedissen en vogels zoals de grasmus en de bijeneter vinden hier een thuis.
Wandelroutes rond Pedreguer
Pedreguer is aangesloten op diverse goed bewegwijzerde wandelroutes die de verbinding vormen tussen dorp, natuur en verleden. De populairste route is de tocht naar de Ermita de Sant Blai, een kleine kapel op een heuvel die een weids uitzicht biedt over het dorp en de omliggende vallei. De wandeling duurt ongeveer 45 minuten en is geschikt voor bijna elk niveau.
Voor meer ervaren wandelaars is er de Ruta de les Fonts, die via oude paden en droge rivierbeddingen naar vergeten bronnen en ruïnes voert. Deze tocht is zo’n 12 kilometer lang en biedt onderweg rustplaatsen, schaduwplekken en het gevoel even los te komen van alles.
De vallei: geurend en vruchtbaar
Rond het dorp zelf strekt zich een mozaïek uit van sinaasappel- en citroenboomgaarden, granaatappels, amandelbomen en moscatel-druiven. In het voorjaar kleuren de velden wit en roze van de bloesem, in de zomer geurt het landschap naar rijpe citrus en aarde. Dit cultuurlandschap is niet minder natuurlijk: het wordt al eeuwen gevormd door handen die het ritme van de seizoenen volgen. Langs de akkers staan nog acequias – Moorse irrigatiekanalen – die het landschap zijn levendigheid geven.
Natuur met een menselijke maat
De kracht van de natuur rond Pedreguer zit niet in grootsheid, maar in nabijheid. Je hoeft geen uren te rijden of bergen te bedwingen om schoonheid te vinden. Ze ligt in het pad achter je huis, de boom in de berm, de wind in het dal. Hier leeft de natuur niet als wild terrein, maar als bondgenoot. Ze ademt mee met het dorp, voedt het, beschermt het – en herinnert je eraan om af en toe stil te staan, te kijken en gewoon te zijn.