Persoonlijk

De datum van vertrek nadert.

Het huis wordt steeds leger. Niet alleen door het opruimen en inpakken van de spullen maar ook door de verhuizing van mijn jongste twee. Door omstandigheden kan ik nog niet alles achter me laten waardoor ik  niet echt emigreer om het zo te zeggen.

Dat voelt jammer maar toch ook weer goed. Ik mag eerst de tijd nemen om zaken op orde te stellen  en ook ondertussen te wennen aan al het nieuwe op m’n pad. Doordat het zo gaat bevind ik me wel in een luxe positie.

Rustig aan.. 

Het is zover, na wat spannende weken is de deur van het huis in Asten definitief dicht getrokken. Nadat de eerste koper zijn financiën niet rond kon krijgen werd het nog even spannend omdat we in de knoop konden komen met de aankoop van het huis in Spanje. Maar gelukkig was er een nieuwe koper die snel kon handelen zodat we geen kunst- en vliegwerk hoefden uit te gaan halen. Enkele weken van intensieve bezoekjes aan kringloopwinkels, milieustraat en verhuizen hebben ervoor gezorgd dat we het huis gisteren leeg over konden doen aan de nieuwe bewoner.

Huizenjacht in Alicante

Enkele weken geleden gingen we naar Alicante om een rondreis te maken en verschillende huizen te bekijken, Het plan was om in twee dagen een twaalftal huizen te bekijken en eventueel op onze derde en laatste dag in Spanje de mooiste huizen nog voor een tweede keer te bekijken. Op de eerste dag hadden we een vijftal bezichtigingen, te beginnen met een kant-en-klaar huis met eigen zwembad dat nu toeristisch verhuurd werd en eigenlijk wat te klein was.

Vanmorgen zijn we geland op Alicante, de luchthaven waar we voortaan nog vaak zullen komen. De plek waar we ons nieuwe thuis hopen te vinden en te creëren.

We hebben een hotel geboekt in L’Albir. Van daaruit begint onze zoektocht naar een huis. Niet meer alleen foto’s en plattegronden bekijken op internet, maar daadwerkelijk de plekken voelen, de huizen van binnen zien en ontdekken of ze bij ons passen. Gelukkig hebben we een fijne makelaar gevonden die alles regelt, afspraken maakt en veel kennis heeft van de omgeving, de huizen en de bouwkundige staat.

Na die mooie blog van Arnt te hebben gelezen voel ik me geïnspireerd om ook enkele woorden te delen. Ik kan er met hetzelfde gemak een liefdesverhaal van maken maar dat is niet de bedoeling van onze blogs. We hebben het geluk te mogen vertoeven in Spanje, in Andalusië, in Alhaurin el Grande. In een mooie villa waar we op 4 hondjes passen. We mogen weer twee weken samenwonen in Spanje. 

Een onbeschreven blad, de eerste stappen op een nieuw pad

Soms zijn het de dichte deuren die ons naar het echte leven leiden. Zo voelde het ook toen per 1 mei mijn werk tot een einde kwam. Niet geheel onverwacht, maar toch schoot er op dat moment even iets door me heen: dit is het. Dit is het moment waarop de droom die al jaren sluimert, eindelijk ruimte krijgt om tot leven te komen. De deur naar een ander leven staat niet langer op een kier – hij zwaait nu wijd open.

De emigratie naar Spanje, en specifieker: naar de provincie Alicante, is niet langer een verre wens. Het wordt realiteit. In de komende week gaat ons huis in Nederland in de verkoop. We hebben gesprekken gevoerd met makelaars aan de Costa Blanca, we zitten midden in de aanvraag van het NIE-nummer en de eerste lijntjes naar Spanje zijn gelegd. Wat ooit een droom was, is nu een plan – en dat plan krijgt elke dag meer vorm.

Toen mijn vriendin 5 jaar geleden naar Spanje emigreerde dacht ik; wat leuk en spannend voor haar. Voor mijzelf was het toen nog geen optie om in die richting te denken.

Na meerdere malen bij haar op bezoek te zijn geweest en als honden- en housesitter te zijn uitgenodigd, ook bij haar buren, werd de gedachte aan wonen daar steeds realistischer.

Inmiddels zijn we het figuurlijke pad naar Spanje aan het inslaan. In het laatste weekend van maart bezochten we de Emigratiebeurs, waar we veel nuttige informatie opdeden over het zoeken naar werk, onder andere tijdens de lezing van Gordon Moir van EURES. Daarnaast brachten de ervaringen van de Droomplekacademie herkenning en inspiratie – hoogtepunten die ons enthousiasme alleen maar aanwakkerden. Helaas bleek de beurs erg gericht op Scandinavische landen en minder op Zuid-Europa, terwijl Spanje juist de populairste bestemming is voor emigranten uit Nederland.

Mijn Alicante: het begin van een droom onder de Spaanse zon

Al jaren droomde ik ervan om te leven onder de Spaanse zon. Maar steeds was er wel iets dat me tegenhield: werk, verplichtingen, twijfels. Toch bleef het idee knagen. Ik dacht aan Andalusië, de Canarische Eilanden en de zuidoostkust van Spanje. Vooral de gedachte aan wonen in Alicante liet me niet meer los.

Toen verscheen er iemand in mijn leven die diezelfde Spaanse droom met mij deelde. Ineens werd het geen verre wens meer, maar een concreet plan. Deuren gingen dicht, maar er ontstond ruimte voor nieuwe perspectieven. Samen bespraken we het klimaat, mogelijke inkomsten, woonlasten in Spanje en de wens om dichtbij een vliegveld te wonen – zodat familie ons makkelijk kan bezoeken en wij snel in Nederland kunnen zijn als dat nodig is. Onze conclusie? Onze toekomst ligt aan de Costa Blanca.