De eerste verjaardagsfeestjes zijn geweest en we hebben ze gemist . Samenzijn met familie , met het gezin . De mooie momenten die ik altijd koester. We worden gemist en wij missen hun.
In gedachten zijn we samen. Dat is het idee.
Soms komen er momenten waarbij een schuldgevoel opkomt; ben ik nu egoïstisch? Wat hebben we gedaan?
Tegelijkertijd voel ik dan ook dat het goed is, het is alleen anders.
Voor de meeste emigranten zullen deze gedachten en gevoelens niet vreemd zijn. En voor menigeen zelfs de reden om deze stap nooit te doen zetten.
Mijn kleinzoon word 4 jaar en oma is er niet bij. Ik heb nog even gekeken voor een vliegticket maar dat zou op dit moment 600 euro retour zijn. Niet te doen dus.
Daarbij kwam meteen het besef dat mocht er een spoedgeval zijn, we rekening moeten houden met een hoge uitgavenpost.
Een keerzijde van al die zonnige gelukzaligheid.
Het hebben van wifi en whatsapp maakt veel goed. Beeldbellen of elkaar horen is extra fijn. Maar toch.. vandaag sluimert er iets,
Ik ben er niet. Gefeliciteerd Mauro zegt oma zachtjes. En ook Ferdy en Alyssa proficiat met jullie prachtige zoon en Luca met zijn lieve broer .